Poezja Pani Grabek jest związana ze środowiskiem wiejskim, dlatego jest niezwykle autentyczna. Jest wyrazem osobistych przeżyć, przemyśleń i głębokiej wiary. Charakterystyczna w jej poezji jest skłonność do ujęć humorystycznych i satyrycznych oraz pasja moralizatorska. W 2014 roku został wydany tomik poezji autorki pt. „ Kłosy złotem błyszczące.” Pani Marianna pisze również satyryczne monologi i skecze, które sama wykonuje na imprezach ludowych, a także gra na harmonijce ustnej. Poniżej jej wiersz „ Poetka zimy”:

Ze mnie to taka poetka zimy

Lub gdy mnie choroba w łóżku położy

Wtedy biorę pióro do ręki

I wykorzystuję ten dar mój Boży

Wpisuję ludzkie prośby do wiersza

Ocieram łzy które goryczą leją

Obijam batem wszystkie szuje

Które wokół kłamstwa sieją

Wspominam kochane nasze zgliszcza

Które zroszono naszą krwią

Bom wierna ojczyźnie jak matce

Która karmiła piersią mnie swą

Napełniam ludziom dzbany miodem

By osłodzić gorczycy smak

I piszę do Boga w wierszu

Że pracy Polakom wciąż brak